Ακούω, βλέπω, γράφω αδέσμευτα…

● Και ξαφνικά ο Κυρ. Μητσοτάκης τηλεφώνησε στο Θεό…

● Θεέ μου, είναι αλήθεια ότι στις εκλογές, στις εφτά Ιουλίου, πήρα σαράντα τοις εκατό;

● Γιατί ρωτάς παιδί μου Κυριάκο; Αμφιβάλλεις για το αποτέλεσμα ;

● Μου φαίνεται σαν όνειρο, Θεέ μου…

● Μην έχεις εφιάλτες, παιδί μου, έτσι τα έφτιαξαν αυτοί που ξέρουν ;

● Ολο αυτό το αποτέλεσμα είναι δικό μου Θεέ μου ;

● Μη το κάνουμε και σαν την Ζήμενς, παιδί μου Κυριάκο… Το αποτέλεσμα ανήκει στο λαό, όχι στην ιδιοκτησία σου…

● Θα κάνω και ολιγομελή κυβέρνηση Θεέ μου, με πενήντα δύο υπουργούς και υφυπουργούς ;

● Απ΄όλα θα κάνεις παιδί μου Κυριάκο… Μπορείς να κάνεις και την αντιπολίτευση… Το μόνο που ξέρεις…

● Και η κυβέρνηση θα είναι δική μου Θεέ μου ;

● Ποια κυβέρνηση παιδί μου Κυριάκο ; Ή ολιγομελής ή η συγγενογενής ;

● Θα κάνω και δικούς μου νόμους, Θεέ μου ;

● Εξαρτάται ποιους θέλεις να δικάσεις Κυριάκο παιδί μου…

● Θέλω Θεέ μου, να δικάσω τα σκάνδαλα…

● Τότε παιδί μου Κυριάκο, πρέπει να καθίσεις στο σκαμνί τη μισή κυβέρνησή σου…

● Μπορώ να κάνω και πολλές προσλήψεις νέων, Θεέ μου ;

● Εσύ παιδί μου Κυριάκο, μόνο από απολύσεις ξέρεις… Όταν ήσουν υπουργός απέλυσες την… μισή Ελλάδα, τώρα θα απολύσεις την άλλη μισή, εκτός από τους δικούς σου…

● Μπορώ Θεέ μου, να ζητήσω απ’ όλους τους πολιτικούς να φέρουν τα αληθινά πόθεν έσχες ;

● Ν’ αρχίσεις πρώτα από σένα παιδί μου, Κυριάκο…
● Λέω να κάνω και αυξήσεις στους μισθούς, Θεέ μου…
● Σε ποιους παιδί μου Κυριάκο ; Στους βουλευτές ;
● Θεέ μου, δεν θα διορίσω κανένα συγγενή μου, όπως το είπα και προεκλογικά…
● Μα, παιδί μου Κυριάκο, δεν υπάρχουν άλλοι, τους διόρισες όλους.
● Θεέ μου, πόσο καιρό θα κυβερνήσω ;
● Τους αμερικάνους και την τρόϊκα, ρώτα παιδί μου Κυριάκο… που σε κάνανε… δόκιμο πρωθυπουργό.
● Καιρός : Είμαι πολύ καντέμης Θεέ μου ;
● Ο Καιρός, το μπουρίνι και ο σεισμός, αυτό μαρτυρούν παιδί μου…