Επικαιρότητα
Άρθρογραφία
Ψυχαγωγία

Δύο "τολμηροί" μιλούν για τη βουτιά των Θεοφανείων

Η ευλογία του πιασίματος του Σταυρού

θεαφανεια Ηράκλειο, Τσούτσουρας Σαραντινός Σακαβέλης

Εκατοντάδες χρόνια τώρα, κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου τα παληκάρια βουτούν στα παγωμένα νερά για να συμμετάσχουν στον εορτασμό των Θεοφανίων και να πιάσουν το Σταυρό.

Στο πέρασμα των χρόνων πολλές τελετές μπορεί να άλλαξαν να απλουστεύτηκαν όχι όμως και το πιάσιμο του Σταυρού. Το πρωί του εορτασμού σε όλες τις εκκλησίες της χώρας τελείται ο Μέγας Αγιασμός και στη συνέχεια ακολουθεί η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού.

Ο Σταυρός καταδύεται σε θαλάσσιο χώρο εντός λιμένων, σε όχθες ποταμών ή λιμνών και στην ανάγκη σε δεξαμενές νερού. Τότε βουτούν και οι κολυμβητές ή βουτηχτάδες, όπως τους έλεγαν παλιότερα, για να πιάσουν το Σταυρό και να πάρουν την ευλογία του.

Εκτός από τους άνδρες, έχουν υπάρξει και  γυναίκες που το τόλμησαν, αλλά αυτό ακόμα και σήμερα θεωρείται σπάνιο. Δυο βουτηχτάδες που τα τελευταία χρόνια βουτούν, όχι με κύριο στόχο να πιάσουν το σταυρό, αφού το συναίσθημα για αυτούς είναι το ίδιο είτε τα καταφέρουν είτε όχι, μιλούν για την εμπειρία τους στο MadeinCreta.

Νικος Σαραντινός σταυρός ηράκλειο

O Νίκος Σαραντινός τα τελευταία 8 χρόνια βουτά για να πιάσει το Σταυρό στην τελετή που γίνεται στο Λιμάνι του Ηράκλειου. Την τελευταία φορά που «έπιασε το Σταυρό» ήταν πέρυσι ενώ πριν μερικά χρόνια ήταν πάλι αυτός ο τυχερός.  

«Το έχω ως ευλογία κάθε χρόνο να βουτάω στη θάλασσα τον εορτασμό των Φώτων», θα πει στο MadeinCreta, “με το επάγγελμά μου, ασχολούμαι και με τις καταδύσεις και θέλω να έχω αυτήν την ευλογία», συμπλήρωσε. Όσο για τα συναισθήματα μάλλον είναι τόσο έντονα που είναι απερίγραπτα.

«Αυτό που νιώθεις, δεν μπορώ να σας το περιγράψω με λόγια. Νιώθω εκείνη τη στιγμή  άλλος άνθρωπος, με μεγάλη δύναμη μέσα μου. Σαν να ξαλαφρώνεις και να δυναμώνεις ταυτόχρονα».

 

 

Γιωργιος Σακαβέλης πιάσιμο Σταυρού Τσούτσουρας Ο Γιώργος Σακαβέλης είναι αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας στην 126ΣΜ και ξεκίνησε να βουτά, πριν τέσσερα χρόνια, στον Τσούτσουρα.

Δε συνέβη κάτι που τον οδήγησε σε αυτή την απόφαση, όμως αποφάσισε πως θέλει να το κάνει. Πρόπερσι μάλιστα είχε πιάσει και το Σταυρό.   

«Ό,τι σχέση και να έχεις με την εκκλησία εκείνη την ώρα που είσαι μέσα στο νερό και περιμένεις, νιώθεις την κατάνυξη, σε κατακλύζει ένα περίεργο συναίσθημα, που είναι το ίδιο πιάσεις δεν πιάσεις το Σταυρό. Άλλωστε εκείνη την  ώρα ένας  τον πιάνει , όλοι τον φιλούν. Εγώ πάντως αισθάνομαι την ίδια χαρά, πάντα».

Όπως είπαν και οι δύο, «μέχρι να μπορούν» θα βουτούν στα παγωμένα νερά αυτήν την ημέρα.    

Το πότε καθιερώθηκε να εορτάζονται τα Θεοφάνεια δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς αναφέρει ότι κάποιοι αιρετικοί Γνωστικοί γιόρταζαν από τις αρχές του δεύτερου αιώνα τη Βάπτιση του Ιησού.

Κατά τον τέταρτο αιώνα, η εορτή των Θεοφανίων γιορτάζεται πλέον με λαμπρότητα σε όλη την Εκκλησία ως εορτή του φωτισμού της ανθρωπότητας δια του Αγίου Βαπτίσματος, απ' όπου και το όνομα «Τα Φώτα», εορτή «των Φώτων».

Στην πρωτεύουσα, η επίσημη κατάδυση ορίστηκε να γίνεται από το 1900 στον Πειραιά έναντι της παλαιάς βασιλικής αποβάθρας ή του παλιού Δημαρχείου, σήμερα μπροστά από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα.

Στον Πειραιά απαγορεύτηκε από τα προπολεμικά χρόνια η ανέλκυση του Σταυρού από βουτηχτές, έπειτα από μια θανάσιμη συμπλοκή μεταξύ τους. Στις μέρες μας, η ανέλκυση γίνεται από τον Επίσκοπο με την κορδέλα που φέρει ο Σταυρός.