Μια φορά κι ένα καιρό…

Σαν το χρόνο παλιά, παραμύθια …του Γεωργίου Καλλέργη.
7 ΚΡΗΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, την πρώτη σειρά παραμυθιών, από τις εκδόσεις Καλαιτζάκη, 30 χρόνια μετά…. μεταλαμπαδεύονται με την επιμέλεια του Κωστή Καλλέργη , και υψηλή αισθητική σελιδοποίηση της Μαρίας Θανοπούλου, από ένα μικρό τετράδιο, με ανέγγιχτη την δύναμη από τα χειρόγραφα του πατέρα του , μεγάλου παραμυθά και μαντολινά της Λούτρας.

Μία πολύτιμη πνευματική περιουσία του Κωστή, που όχι μόνο την περιέσωσε, αλλά την φρόντισε και της έδωσε θέση στην ζωή του.

Την διατήρησε ζωντανή με συνεχείς αναφορές και παραλληλισμούς σε σύγχρονα γεγονότα, εκεί που δεν χωρούσε καμία λογική, για να καθησυχάζει τους ανθρώπους. 
Δημιούργησε ένα «κύκλο παλαιών παραμυθιών» με κατά καιρούς δημοσιεύσεις, σαν πολύτιμη παρακαταθήκη, λαογραφίας, παράδοσης αλλά κυρίως, τιμής και αγάπης.

Εξ άλλου πως μπορεί να μείνει κάποιος αιώνιος, αν δεν σου τον θυμίζει αυτός που τον αγάπησε…..

 Ένα τετράδιο και ένα μαντολίνο. Που οδηγεί στην ευτυχία «διψασμένους» ανθρώπους.

Και το σούρουπο, ταξιδεύουν με τα παραμύθια σε μακρυνούς κόσμους καίφανταστικούς τόπους.

Ακολουθώντας τα μονοπάτια της αγνής διαφυγής.
Ο πατέρας του Κωστή, ο Γεώργιος Καλλέργης, έζησε όπως ζούνε οι δίκαιοι άνθρωποι. Ξεσηκώνοντας τις βαλτωμένες  και απελπισμένες ζωές.

Δίνοντας διέξοδο προς την αγνή ελπίδα που δημιουργείται από την φαντασία των ανθρώπων, χωρίς καμία εξωτερική οικονομική βοήθεια.. Κάνοντας τους ανθρώπους μέρος του μύθου και οδηγώντας τους σε ονειρικούς τόπους.

Εκεί που αποδίδεται η «θεία δίκη» η «δίκαιη τύχη» η «μαγική λύση», το ακατόρθωτο, η υπέρβαση. Εκεί που όταν φτάσεις, πιστεύεις και στα θαύματα…. Εκεί που η «φτωχοπούλα γίνεται βασίλισσα» ’ και η κακή  γειτόνισσα ακόμα γροικά το νου τζηνα κεντήσει…

Εκεί που όταν λένε ψώματα σκίζεται η γης….

Εκεί που όλοι ζήσανε καλά και εμείς καλύτερα…

Εκεί που ανατρέπονται όλες οι γήινες δυσκολίες και οι άνθρωποι νιώθουν ευτυχία. Όχι την άπιαστη ευτυχία, ούτε την ευτυχία που μετριέται με μονάδες μέτρησης. 
Αλλά την αγνή και προσγειωμένη ευτυχία. Που ενθουσιάζει επειδή ξημερώνει η μέρα. Επειδή φωτίζει ο ήλιος, επειδή έρχεται η άνοιξη, επειδή έχουμε πόδια να περπατήσουμε, επειδή έχουμε μάτια ψυχής να ταξιδέψουμε ..…

Γιατί ευτυχία υπάρχει, διάσπαρτη, απλόχερη, ατέλειωτη….

Όταν έχεις ανοικτή την ψυχή σου, να την δεχθεί. .

Όταν σπάς την νύχτα σε κομμάτια, για να χωρέσεις τα όνειρά σου.

Όταν κατέχεις το μαγικό κλειδί, που ο κύρης του Κωστή του το εμπιστεύτηκε, περιδιαβαίνοντας τις ρούγες της Λούτρας, να ανοίγεις κάθε ερμητικά κλεισμένη πόρτα...

 Το παραμύθι, σαν αυθόρμητο μέσο αφήγησης, μετάδοσης μηνυμάτων και παραδειγματισμού, γεννημένο στο ιστορικό του περιβάλλον,  μεσουράνησε και μεσουρανεί, σε όλο τον κόσμο, μέ την διέξοδο του θαύματος στην πεπερασμένη δύναμη και αντοχή του ανθρώπου, και τον από «μηχανής Θεό» να αποκαθιστά το δίκαιο, στον θαυμαστό κόσμο που γαληνεύει τους ανθρώπους.

Ενώ η γραφή μεγάλων συγγραφέων όπως του Γάλλου αφηγητή Μοπασάν, σημαδεύτηκε από τις αλλόκοτες μυθοπλασίες παραμυθιών, με την πλοκή να υπερισχύει της εξήγησης επηρεάζοντας γενεές συγγραφέων όπως τον Τουργκένιεφ, Φλομπέρ, Τζέιμς, ακόμη και τον Πιραντέλλο.

Από αυτή την δύναμη της υπερβατικής μυθοπλασίας, του «ψώματος» όπως γράφει ο Κωστής. Της φαντασίας! Τής υπερβολής! Του θαύματος που πέφτει από τον Ουρανό, για να δυναμώσει τους ανθρώπους, στον άνισο και ασύμμετρο αγώνα του, όταν καλούνται και να επιβιώσουν και να ζήσουν και να ευτυχίσουν.

 Δύσκολο να χαρακτηρίσεις την γενναιότητα.

Και ιδίως όταν θέλεις να την συνδυάσεις με τα παραμύθια και την ευτυχία.

Ίσως γιατί στην πολύτιμη περιουσία του Κωστή συμπεριλαμβάνεται ένα μικρό τετράδιο με παραμύθια και το Δίπλωμα Τιμής του θείου του από τον Μακεδονικό Αγώνα.

Αλλά τελικά, ίσως γενναιότητα να είναι ακόμα και το γεγονός, ότι για τόσα χρόνια, διατηρείς με πάθος, υψηλούς στόχους. Όπως ο Κωστής.

Να διασφαλίσεις, να μεταλαμπαδεύσεις, να διαδώσεις τον μύθο που κάνει την ζωή ευτυχισμένη.

Σαν καταπίστευμα υπό όρους αιωνιότητας.