Το κουκλόσπιτο της Λιάνας ...
Ένα χοντρό χαρτόνι , δεκάδες μικροαντικείμενα από πρόκες μέχρι σαλιάρες, και απύθμενη φαντασία χρησιμοποιήθηκαν για να ξεκινήσει η «ανέγερση» ενός πανέμορφου κουκλόσπιτου.
Της Κορίνας Καφετζοπούλου
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κουκλόσπιτο γίνεται θέμα από έναν παιδικό καημό μου!
Από παιδί ήθελα και εγώ, όπως δεκάδες παιδάκια του κόσμου, ένα κουκλόσπιτο, τόσα δα μικρούλι, που να χωράει τα δυο Άγιο Βασιλάκια που μου είχε κάνει δώρο η μαμά μου και τα έχω ακόμα - αλλά δε θυμάμαι που.
Δεν ξέρω γιατί αλλά τα τοσοδούλικα αντικείμενα που χωράνε στη χούφτα, με συνέπαιρναν. Ποτέ όμως δεν μου πέρασε από το μυαλό να φτιάξω ένα. Έτσι λοιπόν, όταν πριν μερικούς μήνες χάζευα στο «φατσοβιβλίο» είδα ότι δεν είχα μόνο εγώ το ίδιο απωθημένο αλλά και άλλη μια καλή φίλη. Η αρχαιολόγος Λιάνα Σταρίδα η οποία, βήμα – βήμα, παρουσίαζε το νέο της αριστούργημα.
Αυτό δεν ήταν ένα κουκλόσπιτο σαν όλα τα άλλα, ήταν κάτι το «μαγικό» που με ενθουσίασε πιο πολύ για το μεράκι της δημιουργού και «λιγότερο» για το αποτέλεσμα.
Στην αρχή η κούτα χωρίστηκε σε δωμάτια
Και άρχισε να βάφεται
Ήταν και η εποχή που η ίδια είχε καταθέσει τα χαρτιά της για τη συνταξιοδότηση. «Τόση ενέργεια που να κρυφτεί;» είχα σκεφτεί, αν και ήξερα ότι πολλά πράγματα, του προσωπικού χώρου του σπιτικού Σταρίδα, είναι φτιαγμένα δια χειρός Λιάνας. Από τους πολυέλαιους του σπιτιού μέχρι τις κορνίζες.
Η αρχαιολόγος Λιάνα Σταρίδα
Ένα φωτιστικό δια χειρός Λιάνας
Ενα δώρο για μια φίλη
Το ότι θα φτιάχνει όμως προσκλήσεις, μπομπονιέρες, γενικώς περίεργες κατασκευές, που απαιτούν ... ψυχαναγκαστική λεπτομέρεια δεν το υπολόγιζα ή μάλλον δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ώσπου είδα το μπάνιο του κουκλόσπιτου και κατάλαβα ότι η ίδια δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο της κατασκευής.
Αν και η ιδέα μου είχε έρθει νωρίτερα, παραδόξως έκανα υπομονή, και περίμενα την κατάλληλη στιγμή. Η σχετική συνεννόηση έγινε, συναντηθήκαμε και πιάσαμε ψιλή κουβέντα. Όχι για τα βιβλία της Λιάνας, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά για το κουκλόσπιτο, που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, έργο τέχνης.
Έχει παθιαστεί τόσο πολύ με το νέο της έργο που αφήνει ακόμα και το γράψιμο του βιβλίου που έχει στα σκαριά αυτήν την εποχή. Που τη χάνεις που τη βρίσκεις, είναι μέσα σε ένα δωμάτιο με δεκάδες μικροπράγματα άλλα κρυμμένα και άλλα από εδώ και από εκεί, όπου σε περίοπτη θέση βρίσκεται το «αρχοντικό» της.
Νεύρα έχει; Εκεί μέσα είναι για να ηρεμήσει. Δουλειές του σπιτιού έχει; Πάλι εκεί μέσα είναι, επειδή βαριέται να τις κάνεις. Ήρεμη είναι; Και πάλι εκεί μέσα είναι για μεταφέρει τη θετική ενέργεια της σε κάτι που τις ξέφυγε. Ας πούμε στην κουρτίνα του ενός υπνοδωματίου , το οποίο πρέπει να είναι λίγο πιο φωτεινό.
Και αν αναρωτιέστε πως της ήρθε η ιδέα, όπως λέει η ίδια, όλα ξεκίνησαν από ένα περιοδικό, που τυχαία έπεσε στα χέρια της και μάλλον ξύπνησε, τον παιδικό της καημό.
«Όταν έκανα τα χαρτιά για την συνταξιοδότηση έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό που είχε μέσα ένα κουκλόσπιτο και τα βήματα κατασκευής. Όμως δεν μου άρεσαν ήταν απλές. Μετά πήρα ένα βιβλίο με μουσειακά κουκλόσπιτα για να πάρω ιδέες. Κάπου εκεί βρήκα , στα σκουπίδια μια τεράστια σκληρή κούτα , η οποία μετέφερε έναν πολυέλαιο!»
Αυτό ήταν! Αυτή η κούτα άλλαξε τη ζωή της Λιάνας Σταρίδα, η οποία τώρα δημιουργεί, έχοντας στην πίσω πλευρά του μυαλού της, τα εγγόνια από την κόρη, διότι αυτό το σπίτι, κάποια στιγμή όταν μεγαλώσουν τα παιδιά, εκεί θα μεταφερθεί.
«Είμαι ρακοσυλλέκτρια δεν το κρύβω!»
Βέβαια αυτό το κουκλόσπιτο δεν θα μπορούσε να γίνει αν δεν υπήρχαν δυο συστατικά . Η περίσσια φαντασία και τα δεκάδες μικροπράγματα που βρίσκονται παντού μέσα στο σπίτι αλλά και μέσα σε μια τεράστια ντουλάπα.
Μέχρι στιγμής έχουν χρησιμοποιηθεί τα πάντα εκτός από … φτερά και πούπουλα. Βέβαια ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή, διότι ποιος ξέρει ίσως και αυτά κάπου χρησιμοποιηθούν. Δεν είναι έτοιμα, το σαλόνι η κουζίνα και οι πόρτες που θα κλείσουν και θα μεταμορφώσουν το χαρτόνι σε… βενετσιάνικο παλάτι;
Κατά τα άλλα, χρησιμοποιήθηκε ότι άχρηστο ή μικρό αντικείμενο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ξυλάκια για τα σουβλάκια, σπιρτόκουτα, πρόκες, καπάκια από σαμπουάν και κολόνιες, σαλιάρες, τρέσες, τσόχα, χαρτόνι, ξύλο, μπογιές, χάντρες, περιοδικά, χαρτί υγείας, παιχνιδάκια, μια παλιά μπλούζα, πλαστικά αυγά, ένα παλιό τηλεκοντρόλ, καθρεφτάκια, δυο διακοσμητικά μικροσκοπικά γλαστράκια που τις είχε κάνει δώρο ένας κρατούμενος από τις φυλακές της Ν. Αλικαρνασσού, το 1996, όταν η ίδια έκανε μάθημα, περιοδικά κ.ά.
Όλα αυτά μεταμορφώθηκαν σε φωτιστικά, βιβλιοθήκες, ντουλάπες, βρύσες , πετσέτες, σκαμπό, κρεβάτια, διακοσμητικά, και τέλος πάντων έφτιαξαν ένα ωραίο σπιτικό, που όταν το βλέπεις θέλεις να γίνεις μικροσκοπικός να πας να παίξεις να κοιμηθείς και κυρίως να κάνεις μπάνιο!
- Λιάνα πόσο καιρό το δουλεύεις;
«Ξεκίνησα τον περασμένο χειμώνα, με πολλές διακοπές, συνολικά θα έλεγα 4 μήνες».
- Ποιο είναι για σένα το πιο ωραίο δωμάτιο;
«Το εφηβικό έχει μέσα αυτά που θα ήθελε ένας έφηβος. Την κρεβατάρα του, την βιβλιοθήκη του, όλες τις ανέσεις».
- Εμένα μου αρέσει το μπάνιο.
«Το μπάνιο είναι υπέροχο, μπελαλίδικο, μου έβγαλε την ψυχή από όταν το ξεκίνησα με το βάψιμο αλλά και όταν έκανα την μπανιέρα που είναι η πιο δύσκολη κατασκευή».
- Είναι το σπίτι που ονειρεύεσαι;
«Είναι ο χώρος που έχω βάλει το προσωπικό μου γούστο. Το σπίτι δεν ξέρω… Αλλά όταν το βλέπεις θέλεις να ζήσεις εκεί μέσα».
-Και που θα το δώσεις;
«Δεν ξέρω αν θα το δώσω… Που θα το δώσω ; Καλά στην κόρη μου θα το δώσω. Αλλά όταν τα εγγόνια μεγαλώσουν, τώρα θα το καταστρέψουν!»
-Τα αγόρια σου ζηλεύουν;
«Ο μικρός ενθουσιάστηκε. Ο μεγάλος στην αρχή το σνόμπαρε… Τώρα όμως μου λέει «σε υποτίμησα ρε μάνα σε υποτίμησα».
Υ.Γ.1: Η Λιάνα Σταρίδα δέχεται οτιδήποτε μικροαντικείμενο δεν το χρειάζεστε και το προορίζετε για τον κάδο των απορριμμάτων.
Υ.Γ.2: Θα'μουν παράλογη να ζητήσω από το τζίνι να με μεταμορφώσει - όχι σε βάτραχο- αλλά σε τοσοδούλα για να πάω να παίξω για λίγο μέσα στο κουκλόσπιτο;