Το παράπονο του Ριχάρδου

Δικαστικό αλλά και κοινωνικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η υπόθεση του Ριχάρδου, θα μας απασχολήσει έτσι κι αλλιώς στις φάσεις που θ' ακολουθήσουν. Προσωπικά δεν είχα ποτέ -δόξα τω Θεώ- παρτίδες με κάθε λογής «Ριχάρδους», ούτε δαχτυλίδια διαθέτω (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «κοιμάμαι στα σανίδια»), ούτε έργα τέχνης - μου αρκούν κάποιες αφίσες μέσα σε κορνίζες και τέλος. Όμως, μου έκανε εντύπωση μία δήλωση που στοχεύει στην ψυχολογία του Έλληνα φορολογούμενου και τη στραπατσάρει. Είπε ο διάσημος ενεχυροδανειστής: «Θεωρώ άδικο που μου κατάσχεσαν τον χρυσό μου»!

Και ερωτά κάποιος αφελής: από πού κι ως πού κύριε «χρυσός σου»; Από αποδοχή κληρονομιάς ή από κόπους και σκαψίματα προγόνων σου στις μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ του 19ου αιώνα, τότε που τραβούσαν οι τυχοδιώκτες από την Ευρώπη να ανακαλύψουν το ελντοράντο τους; Και εν τέλει έχω μια απορία. Πόση σχέση έχει ο ενεχυροδανειστής με τον τοκογλύφο; Έχει κατά την ταπεινή μου γνώμη, αφού ακόμη και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων τόκους εισπράττει! Θα μπορούσα να παραδεχτώ το δίκιο του Ριχάρδου, μόνον αν τον πλούτο του τον διέθετε για να χτίζει -λέμε τώρα- ιερούς ναούς και να φροντίζει απόρους. Τοκογλύφοι ήταν πέντε αιώνες πριν από αυτόν οι Μέδικοι στη Φλωρεντία, όμως του λόγου τους τα κέρδη από την Τράπεζά τους τα ξόδευαν για να φτιάχνουν καθεδρικούς ναούς και να ενισχύουν το παγκάρι του Πάπα, που εκείνη την εποχή ήταν άδειο.

Πηγή: zougla.gr