"Χρειαζούμενα" του σπιτιού από ... χόρτο!

Οι σύγχρονες νοικοκυρές σίγουρα δεν έχουν σκεφτεί να ζήσουν σε ένα σπίτι χωρίς ηλεκτρική σκούπα και χωρίς διάφορα «χρήσιμα» αντικείμενα όπως οι φρουτιέρες που στολίζουν το τραπέζι του φαγητού ή τους πάγκους της κουζίνας.

Και γιατί να το σκεφτούν, αφού πληθώρα προϊόντων δίνει τη λύση σε διάφορα τέτοια θέματα της καθημερινότητας;

Δεν είναι όπως παλιά που οι γυναίκες πήγαιναν στα ρυάκια και στα ποτάμια για να μαζέψουν χόρτα και στάρια για να φτιάξουν τα χρειαζούμενα τους: τις σκούπες τους και τα καλάθια τους ή αλλιώς τις παρασύρες τους και τα πανέρια τους.

Και μπορεί η παρασύρα ή το πανέρι στο «μάτι» του νέου, να περνούν σχεδόν απαρατήρητα…  στους παλιούς όμως, που ακόμα τα θυμούνται και πόσο μάλιστα σε αυτούς που τις χρησιμοποιούν, θυμίζουν μια ολόκληρη εποχή, όταν η μέρα ξεκινούσε το ξημέρωμα και τελείωνε με τη  δύση του ηλίου.

Πολλά τέτοια χρειαζούμενα συνάντησε το MadeinCreta, σε ένα σπίτι κάπου ψηλά στα Καπετανιανά. Δυο αδερφές κατοικούν σε αυτό η κ. Γεωργία Σηφάκη και η κ. Ευανθία Παπαδάκη.

Τα πανέρια που υπάρχουν εκεί είναι φτιαγμένα από τα χέρια της συγχωρεμένης της μάνας τους, η οποία έμεινε χήρα και τις μεγάλωσε μαζεύοντας στάρι και πλέκοντας πανέρια.

Αυτά που υπάρχουν στο σπίτι το στολίζουν, διότι δεν είναι μόνο τα γιορτινά, είναι η προίκα που τους άφησε.

Τα πανέρια ήταν πολλών λογιών και μεγεθών. Ήταν του γάμου, συνήθως με αναπαράσταση και χρώμα φυσικό κόκκινο ή πράσινο, ήταν αυτά για τη μεταφορά των φρούτων, άλλα για το πλύσιμο των ρούχων, αλλά για το ψωμί… άλλα για τα κουκιά.

Ολόκληρη ιεροτελεστία η κατασκευή τους: τα φτιάχνανε με τον κορμό του σταριού, τη "ράπα"  όπως μας είπε η κ. Ευανθία.

Θυμάται τη μάνα της, μικρή σαν ήτανε, να διαλέγει τις ράπες από τα δεμάτια. Τις έπαιρνε,  τις ξέραινε, τις καθάριζε, τις έκανε δεματάκι και τις έβαζε στο νερό να μαλακώσουν - όχι πολύ, τόσο, όσο χρειαζότανε για να αρχίσουνε το πλέξιμο με τα χέρια!

Τα «γιορτινά» τα έβαφαν κιόλας και έκαναν και ξόμπλια για να ξεχωρίζουν από τα καθημερινά

Δυο ειδών ήταν και οι παρασύρες, δηλαδή οι σκούπες. Οι «καλές» για το σπίτι και οι «κακές» για το στάβλο ή το κοτέτσι. Άλλη ήταν και η παρασύρα για την αυλή. Πιο παλιά δεν έβαζαν και ξύλο και οι γυναίκες έσκυβαν για να σκουπίσουν, μετά «εκσυγχρονίστηκαν» και αυτές για να μην ... κοψομεσιάζεται η γυναίκα!  

Τις παρασύρες τις έφτιαχναν από χόρτα που έβρισκαν στα ποτάμια και τα ρυάκια τις βρούλιες ή ρούλιες ή  βούρλες. Το χόρτο ήτανε κίτρινου χρώματος παρά το γεγονός ότι ανά περιοχή έχει διαφορετικό όνομα. Η κ. Ευανθία πάντως μας το είπε βρούλιες ή ρούλιες.

Έπαιρναν λοιπόν  τις βρούλιες τις έκαναν δεματάκια, τις κοπανίζανε με την κοπανίδα, τις γύριζαν και τις έπλεκαν.   

Στο σπίτι τους τις έχουνε ακόμα και τις χρησιμοποιούν. Αυτή που φωτογραφίσαμε είναι η «καλή» παρασύρα ή άλλη ... ήταν στο κοτέτσι και δεν την είδαμε.

Και αν έχετε απορία, εκείνη την εποχή τα κορίτσια έπαιζαν με κούκλες όπως μας είπαν, μάλιστα, η κοπανίδα ήταν και για αυτή την χρήση, καθώς τις έβαζαν μικρά κουρελάκια και αμέσως αυτή μεταμορφωνόταν σε κούκλα….