Όταν τα παιδιά μελαγχολούν ... η κοινωνία υποφέρει

Με τραγούδια απάντησαν  οι μαθητές του  Μουσικού και Καλλιτεχνικού Σχολείου Ηρακλείου, στο πλαίσιο πανελλαδικής κινητοποίησης, για την  αδιαφορία του κράτους στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία.

Όσα χρόνια λειτουργεί αυτό το σχολείο, δεν έχει περάσει ούτε μια σχολική περίοδος, που να μην αναγκαστούν να αφήσουν τα όργανα και τα πινέλα για να κατέβουν στους δρόμους.

Έτσι και χθες η πλατεία Ελευθερίας γέμισε με μελαγχολικά τραγούδια. Από το ρεπερτόριο και μόνο είναι πανεύκολο να καταλάβει κανείς και τη δυστυχία και την ανησυχία των παιδιών.

Αντί να εξυμνείται ο έρωτας και η ζωή ακόμα και ο θύμος με περίσσια ενέργεια, τα τραγούδια κινήθηκαν μεταξύ του  "Imagine"  σε αλλαγή με το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον».

Οι τουρίστες που βρίσκονταν εκεί σιγοτραγουδούσαν μαζί τους το πρώτο. Οι «δικοί μας» έχουν «συνηθίσει» τη μελαγχολία των παιδιών και απλά άκουγαν.

Φέτος εξαιτίας των κενών η περίπτωση είναι περισσότερο  περίπλοκη. Θα χαθούν δεκάδες ώρες επειδή αναπλήρωση δε φαίνεται, στον ορίζοντα. Είναι που επικρατεί η λογική «πονάει δόντι, βγάζω δόντι».

Μόνο που «βγάζω δόντι, βγάζω δόντι» συνέχεια, αυτός ο λαός σε λίγο θα μείνει φαφούτης και το χειρότερο χωρίς όνειρα και μέλλον...

Κ.Κ.